MEE en het VN verdrag handicap
Alle mensen met een beperking hebben dezelfde rechten en plichten als mensen zonder beperking. Dat staat in het VN verdrag handicap. In deze rubriek geven wij van de belangrijkste artikelen uit dit verdrag een voorbeeld uit het dagelijks leven. Dit doen wij omdat het belangrijk is dat er nog meer aandacht is voor het VN-verdrag. Lees verder.
Wat is het VN verdrag?
De overheid, gemeenten, instellingen, organisaties en bedrijven moeten er voor zorgen dat mensen met een beperking, net als ieder ander, mee kunnen doen in de samenleving. Mensen met een beperking hebben recht op mee doen!
Het VN-verdrag is een serie afspraken tussen landen. Het bestaat uit 50 artikelen. Deze artikelen beschrijven de regels, de rechten en plichten hoe de regering, gemeente, organisatie, zorgen welzijn de rechten van mensen met een beperking moeten toepassen. De artikelen gaan over werk, onderwijs, zelfstandig wonen, toegankelijkheid, vrije tijd, gelijkheid, vrijheid en recht op leven.
MEE en het VN verdrag handicap
In de dagelijkse praktijk van MEE zien we hoe mensen met een beperking met of zonder ondersteuning in staat zijn mee te doen. We zien ook hoe belangrijk het is dat er nog meer aandacht is voor het VN verdrag. In deze rubriek willen wij onze praktijk met u delen door iedere keer één artikel uit het VN verdrag toe te lichten met een voorbeeld uit het dagelijks leven. In deze nieuwsbrief leest u meer over artikel 20 recht op vervoer.
Recht op vervoer (artikel 20)
Het openbaar vervoer moet zo werken dat de mensen met een beperking gemakkelijk zelfstandig kunnen reizen. Sommigen hebben daarbij hulp op de achtergrond nodig.
(De betekenis van het VN-verdrag voor mensen met een beperking. Uitgelegd door de ervaringsdeskundigen Jeanet Wardenier en Henk van Dijk.)
VN verdrag in de praktijk – William (55 jaar)
Vanwege mijn reuma ben ik helaas niet meer in staat om te werken en ga ik rollend door het leven. De hele dag thuis zitten is niets voor mij. Ik wil ook graag een bijdrage blijven leveren aan de maatschappij. Dat doe ik door me op diverse plekken in te zetten als vrijwilliger. Dit wordt mogelijk gemaakt doordat ik gebruik kan maken van de regiotaxi. Zo fijn dat ik me op die manier door heel Zuid-Limburg kan verplaatsen. Soms is de praktijk echter frustrerend. Het is 16.30 uur en ik heb net een overleg gehad bij MEE en wacht op de taxi. Deze kan tussen nu en 17.00 uur komen. Ik ga snel nog even naar het toilet en meld dit bij de receptioniste. Ik kom terug en hoor van haar dat de taxi net is weggereden. Ondanks haar uitleg dat ik naar het toilet was, wilde de chauffeur niet wachten. Dat betekent opnieuw een taxi bestellen en minimaal 1 uur wachten. Inmiddels begint het kantoor leeg te raken en ook de receptioniste heeft haar werkdag erop zitten. Buiten komt de regen met bakken uit de lucht. Het duurt waarschijnlijk nog een half uur voordat de taxi komt. De receptioniste is zo vriendelijk om samen met mij te wachten zodat ik niet buiten hoef te staan. Ik voel me bezwaard dat zij nu later thuis is. Om 17.45 uur zit ik dan eindelijk in de taxi op weg naar huis en kan ook de receptioniste beginnen aan haar vrije avond. Gelukkig hoef ik vanavond nergens meer naar toe. |